Het festival was bewust onaf. We vroegen iedereen om bij te dragen; een cake bakken, Turkse pizza’s maken, dieren vouwen van ballonnen, muziek maken of wat dan ook. Een pak drinken meebrengen was ook prima
Dat is tof, de Stentor kreeg ons onderzoek in het vizier en interviewde ons voor een artikel in de krant. En er verscheen een heus tweeluik! Op zaterdag 2 april het eerste artikel en een paar dagen later, maandag 5 april de follow up, waarin buurtbewoners aan het woord zijn. Mooie publiciteit en vooral erg leuk om te lezen hoe de bewoners van 'onze straat' het project hebben ervaren!
Als er iets te vieren valt dan zien de buren dat meestal. Er staat een ooievaar in de tuin of het huis van een bruidspaar wordt versierd met ballonnen. Een mooie aanleiding voor contact met je buren! Ook als het tegenzit kan het fijn zijn dat de buren dat weten. Misschien heb je juist dan behoefte aan een praatje of is het fijn dat de buren een beetje op je letten. Een kaarsje voor iemand opsteken is een heel oud symbool van medeleven. In deze buurtkast kun je een lichtje opsteken voor jezelf of voor iemand anders.
Via Twitter kwamen we een aantal maanden gelden in contact met journalist/publicist Jos van der Lans. Hij stuurde ons meteen een boekje toe dat ons erg heeft geinspireerd in ons project: Het woninkrijk der Bloemstraters. Het gaat over een onderzoek van Jos uit 2003 uitgevoerd in opdracht van woningcorporatie ‘de Alliantie’: ‘Bloemstraat – een zoektocht naar het sociale en culturele kapitaal in vier buurten’.
Het was een toffe bijeenkomst. De energie die er ontstond toen we onze ideeën presenteerden aan de buren was nu minder, we hadden nu natuurlijk ook niet onderzoek gedaan in de straten van de mensen die aanwezig waren. We hebben het ervaren als een heel zoekende bijeenkomst, op een positieve manier. We waren met elkaar de ideeën aan het uittesten en de waarde van de aanpak aan het onderzoeken.
Ter plekke werd de ‘lief en leed’ commissie opgezet, de ‘groen gewoon doen’ groep en een voorzichtige buurt barbecue groep. Voor twee vormen die we bedacht hadden was minder animo. Het experiment van deze avond laat zien dat die vormen om een scherper ontwerp van ons vragen.
Er zijn geen plekken meer in verzorgingstehuizen en veel ouderen willen zelf ook zo lang mogelijk thuis wonen. Uiteraard moeten ze daar dan de medische zorg krijgen die ze nodig hebben. Daarnaast is er volgens Jan behoefte aan een soort ‘oudste dochter’, die helpt om al die verbindingen te structureren, om zo goede zorg en diensten te regelen.
Die buren zou ik zeker helpen als er even een klusje gedaan moet worden. Maar helpen met medicijnen of douchen? Dat idee vind ik niet echt aantrekkelijk. Nou ja, misschien als ik weet dat het maar voor een keertje is?
Hoe fantastisch zou het zijn als zorgrobotten zoals Alice straks ook gekoppeld zijn aan netwerken van burenhulp, thuis afgehaald en sociale en culturele gebeurtenissen in de buurt?